لخته خون زمانی شروع می شود که خون شما انعقاد می یابد در این زمان خون از مایع به جامد تبدیل می شود شما می توانیدوقتی این اتفاق می افتد را ببینید با یک برش ابتدا، خون زیادی خارج میشود ، اما سلول های پلاکتی چسبنده کمک می کند تا خونریزی رامتوقف کند .
چطور خون شما لخته می شود؟
پوست شما محافظ خوبی است اما اگر بریده شود، خون شما باید سریع عمل کند تا جلوی خونریزی گرفته شود قسمت هایی از خون شما که این کار را انجام می دهند، پلاکت های شما هستند. این ها سلول های کوچک هستند که بسیار، بسیار چسبنده میباشند . هنگامی که یک برش ایجاد میشود ، پلاکت شما به منطقه برش می آید و به یک لخته تبدیل می شود. لخته خشک می شود، به همین صورت باقی می ماند تا پوست زیر کاملا بهبود یابد .
تعداد زیادی پلاکت در هر قطره خون وجود دارد - حدود یک چهارم دریک میلیون! آنها در مغز استخوان شما از سلول های بزرگ ساخته می شوند که به قطعات بسیار کوچک تقسیم می شوند شکل طبیعی ندارند. پلاکتها فقط برای مدت کوتاهی، حدود 10 روز زندگی می کنند، اما آنها به طور مداوم ساخته می شوند، به طوری که همیشه به اندازه کافی در بدن هستند تا زمانی که به آنها نیاز دارید، اقدام کنند .
جدا از اینکه بسیار چسبنده است، در پلاکتها چیزهای دیگری هست که به آنها کمک می کند تا لخته شوند. آنها مواد شیمیایی دارند که با پلاکت های دیگر تماس می گیرند تا مطمئن شوند که لخته شدن به خوبی انجام می گیرند کلسیم , موادمعدنی، ویتامین K و یک پروتئین به نام فیبرینوژن نیز به پلاکت کمک می کند تا لخته خوبی تولید کند تا پوست شما بتواند بهبود یابد. هنگامی که پلاکتها به پوست شما برسد، با فیبرینوژن ترکیب می شوند و شروع به شکسته شدن می کنند. رشته های کوچک به نام فیبرین ساخته شده اند و این باعث ایجاد یک بافت یا تار تنیده می شود، مانند یک تار عنکبوت ایجاد می شود دیگر سلول های خونی شما نمی توانند بیرون بیایند و خونریزی متوقف می شود. هنگامی که بافت یا نسج خشک شود سخت می شود و پوست شما در زیر بهبود می یابد.
گاهی اوقات لخته خون درون بدن است که شما نمی توانید ببینید. این می تواند در رگ های خونی در افراد مسن رخ دهد و بسیار جدی است زیرا آنها باعث توقف حرکت خون می شوند اگربدن به جسم سختی برخورد کند بدن شما می تواند کبودی ایجاد کند که به عنوان یک علامت سیاه (یا آبی یا قرمز تیره) بر روی پوست شما دیده می شود. این یک لخته زیر پوست است که شما می توانید به رنگ سبز زرد آن را ببینید و پس از آن کم کم ناپدید می شوند!
چه اتفاقی می افتد اگر بدن شما نتواند لخته تولید کند ؟ بعضی از افراد از یک بیماری به نام hemophiliaهموفیلی رنج می برند. آنها بخشی از مکانیزم لخته شدن خود را از دست می دهند و اگر بریدگی در بدن آنها ایجاد شود زمان زیادی را برای متوقف کردن خونریزی نیاز دارند. اگر آن را متوقف نکنید، خون زیادی از بین خواهند داد
فاکتورهای پلاکتی
به محض اینکه دیواره رگ های خون آسیب دیده باشد، یک سری واکنش ها پلاکت ها را فعال می کند تا به منطقه آسیب برسند. "چسب" که پلاکت ها را به دیواره رگ های خونی نگه می دارد پروتئین فون ویلبراند است که یک پروتئین بزرگ تولید شده توسط سلول های دیواره رگ است. پروتئین کلاژن و ترومبین در محل آسیب ایجاد می کنند تا پلاکت ها را به هم بچسبند. همانطور که پلاکتها در محل تجمع پیدا می کنند، آنها شبکه ای را تشکیل می دهند پلاکتها شکل گرد دارند پروتئین هاسایر مواد دیگر را آزاد می کنند که پلاکت های بیشتری را برای لخته شدن پروتئین وارد می کنند که به لخته شدن خون منجر می شود.
عوامل لخته شدن خون
تشکیل لخته شامل فعال شدن یک توالی از عوامل لخته شدن خون است که ترومبین تولید می کنند. ترومبین فیبرینوژن را تبدیل می کند که فاکتور انعقادی خون است که به طور معمول در خون وجود دارند و ازرشته های طولانی فیبرین که از پلاکت ها پراکنده می شود، تشکیل می شود و یک شبکه ای است که پلاکت ها و سلول های خونی را جذب می کند. رشته های فیبرین به لخته در حال رشد افزوده می شود
توقف لخته شدن
واکنش هایی که منجر به تشکیل یک لخته خون می شوند، توسط واکنش های دیگر متوقف می شوند که باعث توقف روند لخته شدن و حل شدن لخته ها پس از بهبودی رگ های خونی می شود. بدون این سیستم کنترل، آسیب های جزئی رگ های خونی ممکن است موجب لخته شدن گسترده در سراسر بدن شود - که در واقع در برخی بیماری ها اتفاق می افتد.
داروها و لخته های خون
ارتباط بین مواد مخدر و توانایی بدن برای کنترل خونریزی (هموستاز) پیچیده است. توانایی بدن برای ایجاد لخته شدن خون برای هموستاز حیاتی است، اما لخته شدن بیش از حد باعث افزایش خطر ابتلا به حمله قلبی، سکته مغزی و یا آمبولی ریوی می شود. بسیاری از داروها، عمدا یا غیرمستقیم، بر توانایی بدن برای ایجاد لخته های خون تاثیر می گذارند.
برخی از افراد در معرض خطر ابتلا به لخته شدن خون هستند داروها ممکن است داده شود که چسبندگی پلاکت ها را کاهش می دهد، به طوری که آنها با هم مخلوط نمی شوند تا یک رگ خونی را مسدود کنند. آسپرین، تیکلوپیدین، کلوپیدوگرل، پوزوگرل، abciximab و تیروفیان، نمونه هایی از داروهایی هستند که با فعالیت پلاکت ها مواجه می شوند.
سایر افرادی که در معرض خطر ابتلا به لخته شدن خون هستند ممکن است یک ضد انعقاد داشته باشند که داروهایی است که پروتئین های خون ازعوامل لخته شدن جلوگیری می کند. گرچه اغلب "تخلیه کننده خون" نامیده می شود، .
پزشکان اثر برخی از این داروها را با آزمایش خون بررسی می کنند که زمان لخته شدن را اندازه گیری می کند و دوز را بر اساس نتایج آزمایش تنظیم می کنند. دوزهای بسیار کم ممکن است از لخته شدن جلوگیری نکنند، در حالی که دوزهای بسیار زیاد ممکن است خونریزی شدید ایجاد کنند. سایر انواع داروهای ضد انعقاد مانند هپارین با وزن مولکولی کم، نظارت زیادی ندارند.
بیشتر بخوانید:
ساختمان عضله
چشم
مرور کلی بر ساختار بدن انسان
سفر ماده غذایی در بدن
با سیستم گوارش بدن خود آشنا شوید
آناتومی دهان
غدد بزاقی
آشنایی با سیسستم عصبی