بز های کوهستانی در ایالات متحده و کانادا زندگی می کنند. در آیداهو، اکثر بز ها در بخش مرکزی ایالت واقع شده اند. بز های کوهستانی را می توان در مناطق سنگی شیب دار Cloud Clouds، Sawtooths، Seven Devils و Mountains of Bitterroot یافت. دامنه Selkirk در شمال آیداهو نیز میزبان بزهای کوهستانی است.
بز های کوهستانی بومی شمال امریکا هستند. نام علمی آنها oreamnos americanus است که در واقع "بره کوهی متعلق به آمریکا" است. بز های کوهی واقعا بزها نیستند اما در واقع اعضای خانواده antelope هستند.
بز کوهستانی
بز های کوهی حدود سه و نیم پایی بلندی و 150 تا 220 پوند وزن دارند.
تفاوت بین نر و ماده ممکن است دشوار باشد، مگر اینکه به دقت رفتار آنها را زیر نظر داشته باشید . نرهایی که به عنوان بیلیس billies شناخته می شوند، کمی بزرگتر از زنانی هستند که به نام nannies نامیده می شوند.
در اینجا برخی از ویژگی های مشترک نرها و ماده بیان می کنیم .
هر دو دارای شاخهای سیاه بلند دارند.
"ریش" در چانه آنها با بزرگتر شدن رشد می کنند.
هر دو شانه های بزرگ و قدرتمند دارند که به آنها کمک می کند تا برای یافتن غذا به بلندی ها صعود کنند.
شاخ ها
بز های کوهی دارای شاخ های بلندی هستندکه شاخ های آنها را به سمت بالا و دور از چهره های کشیده خود گسترش می دهند. شاخ های بز به طور مداوم رشد می کنند و بر خلاف شاخه های گوزن، هرگز ریخته نمی شوند.
شاخهای بز کوهی به ما می گوید که سن بز چقدر است شاخهای یک بز کوهی یک حلقه کمتر از سن آن خواهد داشت. بنابراین، شاخ بز دو ساله یک حلقه دارد، سه ساله دو حلقه و غیره دارد. ماده ها در نوک شاخ های خود یک منحنی بزرگ دارند در حالیکه مردان در تمام طول منحنی دارند
پوشش بز کوهی
بزهای کوهی نباید نگران سردی باشند. در طول زمستان دو لایه خز آنها را گرم نگه می دارد. خز بدن آنها مانند پشم نرم یک گوسفند است؛ این یک لایه پایه عایق را فراهم می کند. موهای بلند ضخیم، به نام موهای محافظ، روی پوست خزهای پشمی پوشانده شده است. موها بدن را از باد، باران و برف محافظت می کند. این ویژگی ها به بز کمک می کند تا آب و هوای سردکوهستانی را بتوانند تحمل کنند
اواخر بهار، بزهای کوهستانی شروع به از دست دادن پوشش ( پشم ) زمستانی خود می کنند.
پنجه یا سم بزهای کوهستانی
سم در هر پا از یک بز کوهی دارای یک پوسته سخت و یک پهبادی لاستیکی، مقعدی است ویژگی های این سم ها باعث سهولت و چابکی بزهای کوهی در کوهستان می شود . طراحی پای بز به شکل یک مربع با V شکلی در جلو است . آنها تمایل دارند پاهای خود را بکشند،
پاهای کوتاه و محکم و بدن سنگین نیز به چابکی و تعادل کمک می کند. بز کوهی شناخته شده است به جهش 10 فوت از یک لبه به لبه دیگر، یک گام اشتباه می تواند باعث شکستگی پا یا حتی مرگ شود،
محل زندگی بز کوهی
انتخاب زیستگاه بز کوهی آن را مخصوصا منحصر به فرد می کند. یک بز در مناطقی زندگی می کند که بسیاری از حیوانات بزرگ دیگر نمی توانند زنده بمانند.
بر خلاف حیوانات دیگر که به مکان های پایین تر می روند یا خواب زمستانی را برای زنده ماندن در زمستان انتخاب می کنند بزهای کوهی خانه های "راحت" خود را ترک نمی کنند. آنها ممکن است کمی به سمت پایین حرکت کنند تا به مناطق با درجه حرارت گرمتر بروند. آنها همچنین زمستان دامنه های شیب دار جنوبی راترجیح می دهند. درجه حرارت گرم تر در این مناطق به معنی کمبود بارش برف و ذوب شدن بیشتر از برف است. غذا در این مناطق گرمتر نیز آسانتر بدست می آید .
بقا و پیری بز کوهستان
گرچه بز ها معمولا برای نگران سردی هوا نیستند، اما صرفه جویی در انرژی در زمستان برای بز ها مهم است. مزاحمت های پی درپی می تواند حیوانات را تحت فشار قرار دهد و شانس خود را برای بقا کاهش دهند. به همین دلیل، بز های کوهستانی باید از راه دور مشاهده شوند.
طول عمر بز 11 سال است. بعضی از بزهای کوهستانی دچار گرسنگی می شوند، زیرا دندان هایشان از بین می روند و دیگر قادر به خوردن غذا نیستند. آسیب های ناشی از سقوط در بزهای مسنتر بیشتر شایع است
عادات غذایی بزهای کوهستان
عادات غذا خوردن بز های کوهستانی در طول سال متفاوت است. رژیم غذایی آنها عمدتا از چمنزارها، گیاهان جنگلی، قارچ، و سایر گیاهان تشکیل شده است. به نظر می رسد که بزها مجذوب لیسیدن نمک هستند اگرچه شواهدی وجود ندارد که نمک برای آنها مناسب باشد؛ فقط به نظر می رسد طعم نمک را دوست دارند!
شکارچیان بز کوهستان
بز های کوهستانی شکارچیان زیادی ندارند. آنها در مناطقی زندگی می کنند که برای هر شکارچی دشوار است که آنها را به یک صخره شیبدار سوق دهد. شایع ترین شکارچی شیر کوهی است. عقاب های طلای گاهی اوقات بچه ها را شکار می کنند. بعضی از مردم برای خوردن گوشت آنها را شکار می کنند. اما واقعا بخاطر زیستگاه سخت و صعب آنها اکثریت بز های کوهستانی زنده ماندند. آنها به علت سقوط، حوادث، بهمن، و گاهی اوقات فقدان غذا باعث مرگ آنها شده است
زندگی خانوادگی بزهای کوهستان
فصل جفت گیری در اواخر نوامبر و اوایل ماه دسامبر اتفاق می افتد. بیلیس به مدت یک ماه به دنبال nanniesخود می رود و خیلی سخت nannies مناسب خود را پیدا می کنند اگر دو بیلیس به یک nannies علاقه مند باشند، دو نفر خواهند جنگید. بز کوهی تمایل به مبارزه با سر دارد آنها با شاخهای یکدیگر در طرف یکدیگر یا در کنار هم قرار می گیرند. پوست ضخیم در این منطقه، بزها را از آسیب جدی، حداقل در بیشتر موارد، محافظت می کند.
فقط حدود نیمی از nannies زایمان خواهند کرد. آنها معمولا گله را قبل از زایمان ترک می کنند. اغلب یک nannies یک بار بچه دار می شود گاهی اوقات دوقلوها متولد می شوند.
بچه ها می توانند بلافاصله بعد از بدنیا آمدن سر پا بایستند و به سرعت رشد کنند. اگرچه اولین طعم غذای بچه ها از نوشیدن شیر مادر خود است، آنها فقط چند روز بعد خوردن گیاهان راشروع می کنند.و پس از حدود یک ماه رژیم غذایی خود را کامل می کنند.
nannies به بچه های خود را همه چیز یاد می دهند تا بدانند در زیستگاه کوه چگونه زندگی کنند. بچه ها از همدیگر نیز یاد می گیرند.
بچه ها وقتی مادرشان یک ساله هستند مادرشان را ترک می کنند. سال اول و دوم زندگی برای یک بز جوان بسیار سخت است. مطالعات نشان می دهد که در این زمان دچار تلفات سنگین می شوند .
بیشتر بخوانید: اگر علاقمند به مطالعه بیشتر جانوران هستید اینجا را کلیک کنید .
جانورانی که قادر به تغییر رنگ هستند
دانستنی هایی از زندگی و رفتار پنگوئن آدلی
زندگی اورانگوتان ها چگونه است
از همراهی شما سپاسگزاریم