جوهر قدیمیتراز کاغذ است که بیش از 4000 سال پیش مصریان برروی پاپیروس می نوشتند .امروز ما جوهر را مایعی رنگی می شناسیم که جهت خطاطی,طراحی,رسامی ,رنگ امیزی به کاربرده می شود در گذشته جوهرچون برای نوشتن به مدد قلم می آمده به آن مِداد یا مَداد نیز می گفتند .
مصریان مُرکب راازمخلوط کردن گردزغال چوب با ماده چسبنده ای می ساختند. پاک کردن آن با با یک تکه اسفنج آسان بود .گاهی که نویسنده مصری اشتباه می کرد,مُرکب را با زبان خود می لیسیدو دوباره کلمه درست را می نوشت .
قرنها پس ازآن رومیان نیزچنین مُرکبی بکار می بردندبنابر این داستان قدیمی ,یکی ازامپراطوران روم که شعر می گفت ,هر یک از اشعار خودرا که دوست نمی داشت ,می لیسید.
رومیان جوهردیگری نیز بکار می بردند.این مُرکب راازجانوری دریایی می گرفتند که نامش ماهی مُرکب است .هنگامی که این حیوان مورد حمله واقع شود,مایع قهوه ای تندی از خود ترشح می کندکه همچون پرده دودی آن را فرا می گیرد.رومیان دریافتند که با این مایع قهوه ای رنگ نیز می توان نوشت . ما اکنون آن را سیپیا یا مُرکب دریایی می نامیم .
حدود هزار سال پیش ازاین نوع تازه ای ازجوهراختراع شد .این جوهر را از مازوی درخت بلوط می ساختند.مازوی درخت بلوط غده هایی است چوبی که گرداگرد حشره ای که بر روی ترکه های بلوط تخم می گذارند,درست می شود .در این مازو ماده ای است به نام جوهرمازو که چون مواد شیمیایی خاصی بر آن افزوده شود ,جوهربسیار عالی به دست می آید .
در قرون وسطی هر نویسنده نسخه خاصی برای ساختن جوهرداشت .بیشتر نوشته های آن زمان چندان خوانا و خوب است که مثل این می باشد که به تازگی نوشته شده است .
امروز انوع مختلف جوهردراختیارداریم .جوهررا در رنگهای مختلف می توان بدست آورد .رنگهای آنیلینی ساختن جوهرهای رنگارنگ را ممکن ساخته است .بعضی ازجوهر هارا مخصوص قلم خود نویس ساخته اند .بعضی رابرای قلم های خودکار ساخته اند .نوع دیگر مُرکب مخصوص چاپ است برای کشیدن تصویر و نقشه و رسم مُرکب چین بکار می رود مُرکب چین برای خطنویسی معمولی و برای چاپ خوب نیست . برای ساختن اقسام مُرکب مواد گوناگون بکار می برند.
بعضی ازمُرکبها یا جوهرها ناپایدار هستند .گاهی پیامها و نامه های محرمانه را با این گونه جوهرها می نویسند.تا وقتی که عملی بر روی صفحه کاغذ صورت نگیرد , نوشته روی آن ,که با جوهر ناپایدار نوشته شده ,دیده نمی شودو خواندنی نیست .ساده ترین جوهر ناپایدار آب لیمو ترش است .خطی که با آب لیمو ترش نوشته شده باشد , تا گرم نشود قابل خواندن نخواهد بود .وقتی که حرارت به آن رسید ,جوهر لیمو می سوزد و نوشته قهوه ای رنگ پدیداروخواندنی می شود.
یکی دیگر از جوهرهای ناپایدار از محلول کلورورکوبالت در آب تشکیل شده است . نوشته این جوهر نیز تا وقتی که گرم نشود ناپیدا است و چون گرم شد به رنگ آبی نمایان می شود به طور کلی نوشته های جوهر های ناپایدار ,بر اثر گرما یا قرار گرفتن در مقابل بعضی از نورها یا براثرپاره ای مواد شیمیایی ,نمایان می شود .
چه کسی نان را اختراع کرد ؟