پروتئین ها پلیمرهای بیولوژیکی هستند که از اسیدهای آمینه تشکیل شده اند که برای تشکیل پپتیدها ترکیب شده اند. واحدهای پپتید ممکن است با پپتیدهای دیگر پیوند دهند تا ساختارهای پیچیده تر را تشکیل دهند. انواع مختلفی از پیوندهای شیمیایی با پروتئین همراه هستند و آنها را به مولکول های دیگر متصل می کنند. در اینجا یک نگاهی به پیوند شیمیایی که مسئول ساختار پروتئین است می اندازیم.
اهمیت
پروتئین ها به طور طبیعی پلی پپتید هستند. آنها:
به ساختار مکانیکی حیوانات، از جمله انسان کمک می کند، به عنوان مثال کراتین در مو و ناخن، و پروتئین های فیبرینی مانند کلاژن در تاندون
حیوانات را قادر به حرکت می کند، به عنوان مثال میوزین در عضله
تسهیل حمل مولکول های کوچکتر در اطراف بدن حیوانات، به عنوان مثال هموگلوبین
کنترل انواع و میزان واکنش های شیمیایی موجودات زنده؛ آنزیمها نامیده می شوند، برای مثال آمیلاز
اجزای مهم سیستم ایمنی بدن انسان هستند، به عنوان مثال ایمونوگلوبین ها
پروتئین ها حدود 15 درصد از جرم بدن ما را تشکیل می دهند. آنها مواد مغذی فراوان در بدن ما هستند.
هر پروتئین دارای عملکرد دقیق در جهت ژن خود را دارد. اشکال پروتئین اهمیت کلیدی دارند. اینها توسط دنباله ای از آمینو اسیدها تعیین می شود که آنها را تشکیل می دهد.
ساختار اولیه (پیوند پپتید)
ساختار اولیه یک پروتئین شامل آمینو اسیدهای چسبیده به یکدیگر است.
اسیدهای آمینه با پیوندهای پپتیدی پیوند دارند. پیوند پپتید یک نوع پیوند کووالانتی بین گروه کربوکسیل یک اسید آمینه و گروه آمینه اسید آمینه دیگری است. خود اسیدهای آمینه از اتم ها ساخته شده توسط پیوند های کووالانسی هستند.
R1-COOH + R2-NH2 -> R1-CO-NH-R2 + H2O
پیوند های پپتید را می توان توسط هیدرولیز تجزیه کرد.
R1-CO-NH-R2 + H2O -> R1-COOH + R2-NH2
ساختار ثانویه (پیوند هیدروژن)
ساختار ثانویه، ترکیب زنجیره ای از آمینو اسیدها را توصیف می کند شکل سه بعدی توسط پیوندهای هیدروژنی به کار می رود. یک پیوند هیدروژن یک تعامل دو قطبی بین یک اتم هیدروژن و یک اتم الکترونگاتیو مانند نیتروژن یا اکسیژن است. یک زنجیره پلی پپتید تک ممکن است حاوی چندین صفحه آلفا-مارپیچی و صفحه بتا باشد.
هر مارپیچ آلفا با پیوند هیدروژنی بین گروه آمین و کربنیل در همان زنجیره پلی پپتیدی تثبیت شده است. صفحه بتا توسط پیوندهای هیدروژنی بین گروه های آمین یک زنجیره پلی پپتیدی و گروه های کربونیل در یک زنجیره مجاور دوم تثبیت شده است.
ساختار سوم (پیوند هیدروژن، پیوند یونی، پل های دی سولفید)
در حالی که ساختار ثانویه شکل زنجیره ای اسیدهای آمینه را در فضا توصیف می کند، ساختار سوم شکل کلی فرض شده توسط کل مولکول است که ممکن است شامل مناطق هر دو صفحه و مارپیچ باشد. اگر یک پروتئین از یک زنجیره پلی پپتیدی تشکیل شده باشد، ساختار سه تایی بالاترین سطح ترکیب را دارد.
پیوند هیدروژن بر ساختار سوم یک پروتئین تاثیر می گذارد. همچنین گروه R هر یک از اسید آمینه ممکن است هیدروفوب یا هیدروفیلی باشد.
ساختار چهارم (واکنش های هیدروفوبیک و هیدروفیلی)
بعضی از پروتئین ها از زیرمجموعه هایی تشکیل شده اند که در آن مولکول های پروتئین با هم ترکیب می شوند تا یک واحد بزرگتر را تشکیل دهند. یک نمونه از این پروتئین هموگلوبین است. ساختار چهار تایی توصیف می کند که چگونه واحد ها با یکدیگر ترکیب می شوند تا مولکول بزرگتری را تشکیل دهند
بیشتر بخوانید :
پروتئین چیست؟
کربوهیدرات چیست ؟
گلیکو پروتئین چیست و چه کاری انجام می دهد
از اینکه از وب سایت ما دیدن می نمایید سپاسگزاریم منتظر انتقادات و پیشنهادات شما عزیزان هستیم