چرا بعضی بچه ها ورزش تیمی دوست ندارند؟
ورزش های تیمی می توانند عزت نفس، هماهنگی و تناسب اندام کودکان را تقویت کنند و به آنها کمک کند تا با دیگر کودکان و بزرگسالان کار کنند.
اما برخی از بچه ها ورزشکاران طبیعی نیستند و ممکن است به والدین ,به طور مستقیم یا غیرمستقیم بگویند آنها ورزش را دوست ندارند. بعدش چی می شه ؟
چرا بعضی از بچه ها ورزش تیم را دوست ندارند
هر كودكی نباید به تیم ملحق شود،اما سعی کنید دریابید که چرا فرزند شما علاقه مند نیست. شما ممکن است بتوانید به نگرانی های عمیق تر کمک کنید یا فرزندتان را نسبت به چیزی دیگر هدایت کنید.
به فرزندتان بگویید که میخواهید یک راه حل پیدا کنید . این ممکن است به معنای ایجاد تغییرات و چسبیدن به ورزش تیم باشد یا پیدا کردن یک فعالیت جدید برای آزمایش.
دلایل تغییر در ورزش بچه ها
1-هنوز در حال توسعه مهارت های اساسی هستند
اگر چه بسیاری از برنامه های ورزشی برای کودکان پیش دبستانی در دسترس هستند، اما تا سن 6 یا 7 سالگی بیشتر مهارت های فیزیکی بچه ها توجه و توانایی درک قوانین مورد نیاز برای بازی ورزشی سازمان یافته را ندارند.
بچه ها که در یک ورزش خاص تمرین نداشته اند ممکن است برای انجام کارهای لازم مانند لگد زدن به توپ فوتبال و زدن به هدف یا ضربه زدن به یک بیس بال پرتاب شده مهارت لازم را نداشته باشند . تلاش و شکست، به ویژه در یک موقعیت بازی، ممکن است آنها را ناراحت یا عصبی کند.
آنچه شما می توانید انجام دهید: تمرین با کودک خود در خانه است شما به فرزندتان فرصتی برای ساخت مهارت ها و آمادگی در محیط امن می دهید. فرزند شما احتمالا،تجربه شکست را کسب می کند بدون حضور همسالان خود و همچنین شما یک روز خوب با کیفیت را با فرزند خود سپری می کنید
2-مربی یا لیگ ,خیلی رقابتی است
یک بچه ، ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشد، وقتی که مربی فراتر از توانایی او دستورات می دهد یا لیگ به شدت بر پیروزی تمرکز دارد.
آنچه شما می توانید انجام دهید: قبل از ثبت نام فرزند خود برای یک برنامه ورزشی، تحقیق کنید. با مربیان و والدین دیگر درباره فلسفه آن صحبت کنید. گزینه مطلوب انجمن های ورزشی که دارای لیگ های غیر رقابتی هستند ودر بعضی از برنامه ها حتی نمره ای هم ندارند می باشد
همانطور که بچه ها بزرگتر می شوند، می توانند جنبه های رقابتی بیشتری از جمله حفظ نمره و پیگیری برنده ها و ضررهای شکست را بهتر بشناسند . بعضی از بچه ها ممکن است از طریق بازی رقابتی انگیزه بگیرند، اما اکثر آنها برای افزایش فشار تا 11 یا 12 سالگی آماده نیستند. به یاد داشته باشید که حتی در لیگ های رقابتی جو باید برای همه شرکت کنندگان بیشتر مثبت و حامی باشد.
3-صحنه مبارزه
بچه ها که ورزشکار طبیعی نیستند یا کمی خجالتی هستند ممکن است با فشار بودن در یک تیم ناراحت شوند.این به خصوص اگر کودک هنوز بر روی مهارت های پایه کار می کند و اگر لیگ بسیار رقابتی باشد، این امر درست است.
انتظارات خود را واقع بینانه حفظ کنید - اکثر بچه ها مدال المپیک کسب نکردند و یا بورس تحصیلی ورزشی دریافت نمی کنند. اجازه دهید فرزند شما بداند هدف این نیست بلکه هدف اصلی فعالیت یا ورزش لذت بردن از آن است .
4-پیدا نکردن ورزش مناسب
برخی از بچه ها ورزش مناسب را پیدا نکرده اند. شاید یک کودک که هماهنگی دست و چشم را برای بیس بال نداشته باشد، یک شناگر، یک دونده یا دوچرخه سوار است. ایده یک ورزش فردی نیز می تواند برای برخی از بچه ها که دوست دارند تنها فعالیت کنند جذاب تر است .
آنچه شما می توانید انجام دهید: برای منافع فرزندتان درب به روی سایر ورزش ها یا فعالیت ها باز بگذارید . به عنوان مثال، شایدشما فقط بسکتبال را دوست داشته باشید. اما با بررسی گزینه های دیگر، شما به فرزندتان فرصت دهید تا چیزی را که او واقعا دوست دارد ، سرمایه گذاری کند.
5-موانع دیگر
بچه های مختلف با نرخ های مختلف رشد می کنند، بنابراین انتظار می رود طیف گسترده ای از قد، وزن و توانایی های ورزشی در میان بچه های گروه سنی مشابه نباشد. یک کودک که خیلی بزرگتر یا کوچکتر از سایر بچه های همان سن است - یا کمتر هماهنگ و یا نه قویتر است احساس خودکامه و ناراحت کننده در رقابت می کند.
آنچه شما می توانید انجام دهید: یک تفکر صادقانه با توانایی و خلق و خوی فرزند خود، برای پیدا کردن یک فعالیت که ممکن است یک بازی خوب باشد داشته باشید بعضی از بچه ها از توپ می ترسند، بنابراین آنها سوپربول یا والیبال را دوست ندارند، اما ممکن است از یک فعالیت دیگر لذت ببرند. اگر فرزند شما اضافه وزن داشته باشد،اما ممکن است از یک ورزش مانند شنا لذت ببرید. یک کودک که برای تیم بسکتبال خیلی کوچک است ممکن است از ژیمناستیک یا کشتی لذت ببرد.در حالی که یک کودک مبتلا به آسم احساس راحتی بیشتری نسبت به ورزش هایی دارد که نیاز به انرژی کمتری دارند مانند گُلف
به یاد داشته باشید که بعضی از بچه ها ورزش را ترجیح می دهند که بر عملکرد فردی تمرکز کنند و نه کار گروهی. هدف این است که فرزندتان ناراحت نشود، مایل نباشد که فعالیت ورزشی و فعالیت بدنی را ترک کند وکاملا خارج شود.
سعی کنید با نگرانی های فرزندتان برخورد کنید. با درک و فراهم آوردن یک محیط حمایتی، به موفقیت در هر نوع فعالیتی که فرزندتان انتخاب می کند، کمک کنید.
تناسب اندام خارج از ورزش تیم
حتی بچه هایی که گفته اند که از ورزش ها نفرت دارند، ممکن است یاد بگیرند که مهارت های خود را بهبود ببخشند یا ورزش و یا یک لیگ را انتخاب کنند.
کودکان ممکن است از ورزش فردی یا سایر فعالیت های سازمان یافته ای که می توانند تناسب اندام را افزایش دهند، از جمله:
شنا كردن
اسب سواری
اسکیت درون خطی
دوچرخه سواری
ورزش اسکیت بورد
پیاده روی
گلف
تنیس
شمشیربازی
ژیمناستیک
هنرهای رزمی
یوگا و سایر کلاسهای تناسب اندام
استفاده کنند
حمایت از انتخاب بچه شما
حتی اگر رفتن سخت باشد، با فرزندتان کار کنید تا چیزی را که دوست دارد را پیدا کنید. سعی کنید با ذهن باز باقی بمانید. شاید فرزند شما علاقه مند به فعالیتی است که در مدرسه ارائه نشده است.
اگر فرزند شما دشوار یک فعالیت را انتخاب می کند باید صبور باشید. اغلب چندین بار تلاش می کند تا بچه ها یکی را پیدا کنند که احساس مناسب بودن را داشته باشد. برای فرزندتان، این یک گام بزرگ در جهت ایجاد عادت های فعال است که می تواند در طول عمر طول بکشد.
مطالب مرتبط:
فعالیت فیزیکی برای کودکان 4-5 ساله
فعالیت بدنی کودکان
اهمیت ورزش برای کودکان
تاریخچه فوتبال در جهان